Het is vandaag de laatste vrijdag voor de kerst. De kerstpakketten staan klaar, en we zitten gezellig met z'n allen aan een kerstborrel in de kantine. Iedereen is goed gemutst want de vakantie ligt voor ons.
Dan krijg je leuke gesprekken. Eén ervan begon met een leuk verhaal, ze vertelde dat ze bij een ander bedrijf had gewerkt en dat ze daar altijd een gezellige man aan de lijn had waar ze haar spullen bij bestelde. Dat was een wisselwerking, want die man belde haar ook weer voor informatie etc. Gewoon leuk contact wat goed klikt. Dan heb je daar een idee bij hoe zo'n man eruit zou moeten zien. Nou je raad het vast al........op een dag vertelde de man dat hij langs zou komen op een zaterdag. Zij was natuurlijk benieuwd hoe hij eruit zag, dus vroeg hoe laat hij er zou zijn en kwam op haar vrije zaterdag om de man te ontmoeten! De man zag er totaal anders uit dan ze verwachtte!
De jongens op kantoor beaamde meteen dat het bijna altijd "tegenvalt", zij hebben vaak eerst klanten aan de lijn en zien deze later in levende lijve in de showroom.
Dit is vast heel herkenbaar, wie heeft het nou niet meegemaakt.
Maar eigenlijk is het helemaal niet vreemd toch, loop eens in de supermarkt, hoeveel mensen vind je dan daadwerkelijk aantrekkelijk? Deze mensen kunnen wel ontzettend sympathiek overkomen door de telefoon! Het is dus een verwachting om een aantrekkelijk iemand te bedenken als je er een leuk gesprek mee hebt.
Zo verwacht je ook wel eens naar een leuk feest te gaan, je hebt een bepaalde voorstelling hoe het moet zijn en wie er zullen zijn. En dan valt het toch tegen.....Maar andersom ook zo, dan zie je er tegenop om naar een feest te gaan, en dan is het toch gezellig!
Als ik op vakantie ga, heb ik er totaal geen verwachting van. Natuurlijk weet ik wel dat ik naar de zon ga, of naar de bush etc. Maar ik ga me niet te veel verdiepen in hoe en wat. Puur omdat ik in het verleden vaak teleurgesteld was omdat ik het me anders had voorgesteld. Dit werkt echt heel goed voor mij.
Net als weersverwachting. Ook zo'n dooddoener. Morgen grote kans op regen in het noorden hoorde ik ze gisteren nog zeggen. En ja hoor, de hele dag zonnig vandaag! Ik zou er voorkeur aan geven om NOOIT geen weersbericht te hoeven aanhoren, maar helaas is dat niet mogelijk. Je pikt het altijd wel een keer op. En je wordt er altijd door beïnvloed. Laat mij maar gewoon naar buiten kijken en beoordelen of ik een regenjas aan moet of niet, ik wil dat helemaal niet van tevoren weten!
Ik denk dat het nu wel duidelijk is dat ik een hekel aan verwachtingen heb. Misschien voor mij een goed voornemen om geen verwachtingen te verwachten in 2014!
Gezellige kerstdagen en ik wens jullie alles wat wenselijk is voor 2014
vrijdag 20 december 2013
zaterdag 14 december 2013
De jeugd.....
Het is 08.00 en ik schrik wakker van een toeterende vrachtwagen. Ja ik mocht uitslapen van mezelf, omdat ik in deze hectische tijd mezelf een beetje voorbij loop.
Dus ik lig in bed en hoor het getoeter, mijn eerste gedachte was: vast een fietsende tiener met oordopjes in die midden op de weg fietst. Het was de laatste tijd namelijk twee keer voorgekomen dat ik als automobilist niet langs een "slingerende" fietser kon en als ik dan voorzichtig een toeter gaf dan schrokken ze zich rot! Ik zeg: levensgevaarlijk!
Ik schrijf dit, omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat je muziek op je oren wilt hebben als je buiten een activiteit beoefend. Ik zie mensen achter de kinderwagen lopen met dopjes in hun oren, maar ook als ze de hond uitlaten. En de schooljeugd op de fiets.........Ik hou ontzettend van muziek en kan wel zeggen dat het een hobby van mij is. Maar als ik buiten ben wil ik de vogels horen fluiten en de bladeren horen ritselen. Ik wil mensen gedag zeggen en ook wil ik voorbijgangers horen als zij mij wat wensen. En bovendien wil ik alert zijn voor "gevaar" van buitenaf.
Het baart mij ook wel zorgen dat de jeugd zich zo afsluit voor de buitenwereld. Maar dat is niet het enige, wat mij ook zorgen baart is dat de jeugd zo snel moe is. Toevallig hoorde ik het nog iemand zeggen op een verjaardag deze week: na het eten liggen ze te maffen op de bank totdat ze naar bed gaan, ze kunnen niets meer aan! Wat is dat toch? Mentaliteit? Of is het hun gezondheid? Diegene op verjaardag zei nog: Wij moesten gewoon aan de gang en doorgaan! En dat deed je ook. Ik ben zelf ook wel van doorgaan. Zoals een Westfries gezegde zegt: Loof kan lang an! En van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan. Een schop onder hun kont moeten ze hebben! Zo ben ik ook wel gedrild. En dan is het best wel moeilijk om aan te zien dat deze generatie veranderd. Je zou haast denken: wat moet er van ze terecht komen. Maar is dat eerlijk? Is het normaal dat wij zo hard werken? Misschien is het voor de nieuwe generatie wel veel fijner leven zo!
Het is gewoon moeilijk om te zien dat alles zo aan het veranderen is. Waarom willen we het zo graag vasthouden zoals het was? Onze voorouders hadden ook een heel ander leven waar we ook niet mee zouden willen ruilen, en zo is het voor deze generatie waarschijnlijk ook. Accepteren dan maar ;-) want veranderen in onze situatie gebeurt echt niet meer.
En als ik dan die ochtend na de toeterende vrachtwagen buiten met de honden loop, en een jongen uit ons dorp tegen kom...........zonder oordopjes in, maar hand in hand fietsend met een meisje dan word ik toch blij van binnen. Dit is ook de jeugd, de nieuwe generatie. Liefde zal altijd blijven bestaan en dat is een hele geruststelling.
Dus ik lig in bed en hoor het getoeter, mijn eerste gedachte was: vast een fietsende tiener met oordopjes in die midden op de weg fietst. Het was de laatste tijd namelijk twee keer voorgekomen dat ik als automobilist niet langs een "slingerende" fietser kon en als ik dan voorzichtig een toeter gaf dan schrokken ze zich rot! Ik zeg: levensgevaarlijk!
Ik schrijf dit, omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat je muziek op je oren wilt hebben als je buiten een activiteit beoefend. Ik zie mensen achter de kinderwagen lopen met dopjes in hun oren, maar ook als ze de hond uitlaten. En de schooljeugd op de fiets.........Ik hou ontzettend van muziek en kan wel zeggen dat het een hobby van mij is. Maar als ik buiten ben wil ik de vogels horen fluiten en de bladeren horen ritselen. Ik wil mensen gedag zeggen en ook wil ik voorbijgangers horen als zij mij wat wensen. En bovendien wil ik alert zijn voor "gevaar" van buitenaf.
Het baart mij ook wel zorgen dat de jeugd zich zo afsluit voor de buitenwereld. Maar dat is niet het enige, wat mij ook zorgen baart is dat de jeugd zo snel moe is. Toevallig hoorde ik het nog iemand zeggen op een verjaardag deze week: na het eten liggen ze te maffen op de bank totdat ze naar bed gaan, ze kunnen niets meer aan! Wat is dat toch? Mentaliteit? Of is het hun gezondheid? Diegene op verjaardag zei nog: Wij moesten gewoon aan de gang en doorgaan! En dat deed je ook. Ik ben zelf ook wel van doorgaan. Zoals een Westfries gezegde zegt: Loof kan lang an! En van hard werken is nog nooit iemand dood gegaan. Een schop onder hun kont moeten ze hebben! Zo ben ik ook wel gedrild. En dan is het best wel moeilijk om aan te zien dat deze generatie veranderd. Je zou haast denken: wat moet er van ze terecht komen. Maar is dat eerlijk? Is het normaal dat wij zo hard werken? Misschien is het voor de nieuwe generatie wel veel fijner leven zo!
Het is gewoon moeilijk om te zien dat alles zo aan het veranderen is. Waarom willen we het zo graag vasthouden zoals het was? Onze voorouders hadden ook een heel ander leven waar we ook niet mee zouden willen ruilen, en zo is het voor deze generatie waarschijnlijk ook. Accepteren dan maar ;-) want veranderen in onze situatie gebeurt echt niet meer.
En als ik dan die ochtend na de toeterende vrachtwagen buiten met de honden loop, en een jongen uit ons dorp tegen kom...........zonder oordopjes in, maar hand in hand fietsend met een meisje dan word ik toch blij van binnen. Dit is ook de jeugd, de nieuwe generatie. Liefde zal altijd blijven bestaan en dat is een hele geruststelling.
Abonneren op:
Posts (Atom)